در آیین‌های کهن مردم ایران به پاکی و پاکیزگی و پرهیز از آلودگی پیش از هرچیز ارج نهاده می‌شد و بیشتر پرستشگاه ها یا و چشمهای برپا می‌شد یا در پیشگاه آن جایی برای شستشو می ساختند.

پادیاو به معنی نیز پاک کردن و پاکیزه نگاه داشتند و پادیاودان به معنای محل شستشو به منظور پاکیزگی است .

این واژه در زبان فرانسه به پاتیو و تعیین شد که دوباره به ایران بازگشت و به گونه پاسیو به کار گرفت .در مساجد به وضوحانه گفته می شد و از سوی معماران تازه مسلمان شده ایرانی به شمال آفریقا و اسپانیا راه یافت و اندام زیبایی از معماری آن سامان شد.

برگرفته از کتاب معماری ایرانی از دکتر محمدکریم پیرنیا

تقریر و تدوین دکتر غلامحسین معماریان

منبع

1. ↑ پیرنیا، محمد کریم، سبک شناسی معماری ایرانی، تهران، انتشارات سروش دانش،1378، ص 351
2. ↑ «پادیاو». موسسهٔ لغت‌نامهٔ دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۲-۲۲.